Menu:
MÓDLMY SIĘ:
Akt zawierzenia
Bożemu Miłosierdziu
Boże, Ojcze miłosierny,
który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie,
i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi,
ulecz naszą słabość,
przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi
doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, trójjedyny Boże,
zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny,
dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata! Amen.
Jan Paweł II, Kraków-Łagiewniki, 17.08.2002 r.
FACEBOOK:
PROGRAM UE:
„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów wiejskich:
Europa inwestująca w obszary wiejskie.”
Operacja pt. Wykonanie konserwacji zabytkowych organów w kościele M.B. Nieustającej Pomocy w Węglówce, której celem jest zachowanie dziedzictwa kulturowego poprzez remont zabytkowych organów
współfinansowana jest ze środków Unii Europejskiej w ramach działania
„Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju” – mały projekt
Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013
ROK LITURGICZNY:
Rok Duszpasterski 2023/2024
Uczestniczę we wspólnocie Kościoła
Losowe zdjęcia:
GRUDZIEŃ:
***************
Roraty od poniedziałku do piątku o godz. 18.00 natomiast w sobotę o godz. 7.00
Okazja do spowiedzi św.:
w dni powszednie: pół godziny przed Mszą św.
w niedzielę i uroczystości: dziesięć minut przed Mszą św.
Nabożeństwo ku czci św. Rity
22 Grudnia br. (niedziela), o godz. 17.00
***************
MSZE ŚW. i Adoracja:
DNI POWSZEDNIE
700, 1800
NIEDZIELE I ŚWIĘTA
730 (z godzinkami do NMP),
900 (kościół górny),
1100 (uroczysta suma),
1700 (z nieszporami)
Adoracja eucharystyczna
dni powszednie od godz. 17.30
w niedzielę od godz 16.30
SZLAKI PAPIESKIE:
Kontakt:
Parafia Matki Boskiej Nieustającej Pomocy
Węglówka 110
32 - 412 Wiśniowa
e-mail: parafiaweglowka@gmail.com
Konto Parafii:
54 86020000 0008 0023 5763 0001
Konto Parafialnego Zespołu Caritas:
80 86020000 0000 0235 7630 0005
Parafialny Zespół Caritas
tel. kom.: 513661212
Proboszcz:
ks. Stanisław Jaskuła SCJ
tel. 12 271 42 82
kom. 730847678
Wikariusz:
ks. Adam Maj SCJ
tel. 12 312 05 81
Dzisiaj jest:
Statystyki:
Autor: AiT | Data: 2013-04-22 12:04
Pomódl się dziś za wszystkich mieszkańców Ziemi, zwłaszcza za naszych liderów i decydentów, którzy podejmują w naszym imieniu ważne decyzje. Ucz się rozumieć świat przyrody dookoła siebie. Zastanów jak możesz zatroszczyć się o Boże Stworzenie wokół siebie. Nie bój się swych katolickich zasad i priorytetów, zwłaszcza w obronie biednych, bezbronnych i wykorzystywanych.
Dzisiaj kolejny Międzynarodowy Dzień Ziemi. Zastanówmy się co możemy zrobić we własnym zakresie, aby zadbać o naszą planetę, o jej czystość zarówno fizyczną jak i duchową. Postarajmy się o poszanowanie wielkiego dzieła stworzenia wokół nas.
Dzień Ziemi obchodzony w całym świecie od 1970 w dniu 22 kwietnia jest okazją do mobilizacji działań na rzecz wspólnego domu, jakim dla ludzkości jest Ziemia i jej środowisko naturalne. Program odwołujący się do św. Franciszka z Asyżu, który przygotowała Katolicka Konwencja Klimatyczna z USA zachęca do uważanego wczytania się w słowa Ojca Świętego Benedykta XVI, który 27.08.2006 r. powiedział: Dzisiaj wielki Dar Stworzenia jest wystawiony na poważne niebezpieczeństwa i degradację wskutek naszego stylu życia… Zanieczyszczenie środowiska jest szczególnie trudne do dźwignięcia dla biednych mieszkańców świata… trzeba zatem zająć się tym problemem i dzielić zasoby świata w duchu solidarności. Organizatorzy akcji wśród licznych propozycji realizacji tych postulatów szczególnie zachęcają do osobistego zaangażowania, aby wzorem św. Franciszka spróbować objąć swym sercem trudne problemy ludzi ubogich żyjących w zniszczonym przez nas środowisku.
Poniżej prezentujemy artykuł pochodzący ze strony Serwisu Botanicznego lonicera.pl o bł. Janie Pawle II miłośniku i obrońcy przyrody.
"Kiedy wędruję po polskiej ziemi, od Bałtyku, przez Wielkopolskę, Mazowsze, Warmię i Mazury, kolejne ziemie wschodnie od Białostockiej aż do Zamojskiej, i kontempluję piękno tej ojczystej ziemi, uprzytamniam sobie ten szczególny wymiar zbawczej misji Syna Bożego. Tu z wyjątkową mocą zdaje się przemawiać błękit nieba, zieleń lasów i pól, srebro jezior i rzek. Tu śpiew ptaków brzmi szczególnie znajomo, po polsku. A wszystko to świadczy o miłości Stwórcy, o ożywczej mocy Jego Ducha i o odkupieniu, którego Syn dokonał dla człowieka i dla świata.
Piękno tej ziemi skłania mnie do wołania o jej zachowanie dla przyszłych pokoleń. Jeśli kochacie tę ojczystą ziemię, niech to wołanie nie pozostanie bez odpowiedzi! Zwracam się w szczególny sposób do tych, którym powierzona została odpowiedzialność za ten kraj i za jego rozwój, aby nie zapominali o obowiązku chronienia go przed ekologicznym zniszczeniem! Niech tworzą programy ochrony środowiska i czuwają nad ich skutecznym wprowadzaniem w życie! Niech kształtują nade wszystko postawy poszanowania dobra wspólnego, praw natury i życia! Niech ich wspierają organizacje, które stawiają sobie za cel obronę dóbr naturalnych! W rodzinie i w szkole nie może zabraknąć wychowania do szacunku dla życia, dla dobra i piękna. Wszyscy ludzie dobrej woli winni współdziałać w tym wielkim dziele."
Homilia w Zamościu 12.06.1999
"Pilnujcie tej ziemi, tej przyrody..."
Do dyrektora i pracowników Tatrzańskiego Parku Narodowego 5.06.1997
"Cieszę się bardzo z waszej obecności. Wiele razy miałem okazję spotkać się z waszym środowiskiem. Niech wasza praca pomoże uratować piękno polskich lasów dla dobra naszej Ojczyzny i jej mieszkańców."
Słowa, wypowiedziane do zgromadzonych na placu św. Piotra leśników polskich
"Stan zagrożenia człowieka ze strony wytworów samego człowieka ma różne kierunki i różne stopnie nasilenia. Zdaje się, że jesteśmy coraz bardziej świadomi, iż eksploatacja ziemi, planety, na której żyjemy, domaga się jakiegoś racjonalnego i uczciwego planowania. Równocześnie eksploatacja ta dla celów nie tylko przemysłowych, ale także militarnych, nie kontrolowany wszechstronnym i autentycznie humanistycznym planem rozwój techniki, niesie z sobą często zagrożenie naturalnego środowiska człowieka, alienuje go w stosunku do przyrody, odrywa od niej. Człowiek zdaje się często nie dostrzegać innych znaczeń swego naturalnego środowiska, jak tylko te, które służą celom doraźnego użycia i zużycia. Tymczasem Stwórca chciał, aby człowiek obcował z przyrodą, jako jej rozumny i szlachetny 'pan' i 'stróż', a nie jako bezwzględny 'eksploatator'."
encyklika REDEMPTOR HOMINIS, 1979
"(...) W obliczu powszechnej degradacji środowiska naturalnego ludzkość uświadomiła sobie, że nie można dłużej wykorzystywać zasobów ziemi w sposób taki, jak w przeszłości. Zjawisko to niepokoi opinię publiczną i polityków, podczas gdy specjaliści z różnych dziedzin nauki badają jego przyczyny. Kształtuje się w ten sposób świadomość ekologiczna, której nie należy tłumić, a przeciwnie - trzeba sprzyjać jej pogłębianiu i dojrzewaniu, tak aby mogła znaleźć wyraz w konkretnych programach i inicjatywach. (...)
I. "A Bóg widział, że były dobre"
(...) Nasuwa się więc niepokojące pytanie, czy można jeszcze naprawić wyrządzone szkody. Nie ulega wątpliwości, że w aktualnej sytuacji nie można poprzestać na regulacji zasad dysponowania bogactwami ziemi lub na ich bardziej racjonalnym wykorzystaniu. Jakkolwiek należy przyznać, że są to bardzo pożyteczne rozwiązania praktyczne, niemniej powinno się przede wszystkim sięgnąć do głębokich źródeł tej sytuacji i przeciwstawić się kryzysowi wartości moralnych, który wyraża się między innymi w niepokojącej degradacji środowiska naturalnego. (...)
II. Kryzys ekologiczny jako problem moralny
Stopniowe niszczenie warstwy ozonowej i postępujący w ślad z nim 'efekt cieplarniany' osiągnęły krytyczne rozmiary na skutek ciągłego rozwoju przemysłu, wielkich aglomeracji miejskich i zwiększonego zużycia energii. Odpady przemysłowe, gazy produkowane przy spalaniu kopalin, niekontrolowane wycinanie lasów, stosowanie pewnych herbicydów, substancji chłodzących i aerozoli - wszystko to, jak wiadomo, ma szkodliwy wpływ na atmosferę i na całe środowisko naturalne. Obserwuje się liczne zmiany klimatyczne i atmosferyczne, które niosą z sobą wielorakie konsekwencje, począwszy od szkodliwego działania na zdrowie ludzkie, a skończywszy na niebezpieczeństwie zatopienia przybrzeżnych obszarów lądu.
Niektóre szkody są nieodwracalne, ale wiele procesów można jeszcze opanować. Dlatego cała ludzka wspólnota - jednostki, państwa i organizacje międzynarodowe - ma obowiązek wykazania się na tym polu należną odpowiedzialnością.
Delikatna równowaga ekologiczna ulega zachwianiu również na skutek wyniszczenia niektórych gatunków zwierząt i roślin i niekontrolowanej eksploatacji bogactw naturalnych. Warto przypomnieć, że działania tego typu, nawet jeśli są realizowane w imię postępu i dobrobytu, nie przynoszą w rezultacie ludzkości żadnego pożytku.
III. W poszukiwaniu rozwiązań
(...) Pojęcia porządku wszechświata i wspólnego dziedzictwa uwypuklają potrzebę lepszego systemu międzynarodowej koordynacji w zakresie rozporządzania zasobami ziemi. Problemy środowiska naturalnego wykraczają w wielu wypadkach poza granice poszczególnych państw, a więc ich rozwiązania nie można szukać tylko w obrębie danego kraju. W ostatnich czasach poczyniono obiecujące postępy na polu tej pożądanej międzynarodowej współpracy, jednakże istniejące narzędzia i organizacje nie spełniają do tej pory wymogów realizacji skoordynowanego planu działania.
IV. Pilna potrzeba nowej solidarności
Współczesne społeczeństwo nie znajdzie rozwiązania kwestii ekologicznej, jeśli poważnie nie zweryfikuje swojego stylu życia. W wielu stronach świata hołduje ono zasadom hedonizmu i konsumpcji, nie troszcząc się wcale o ich zgubne konsekwencje. Mówiłem już, że zły stan ekologii jest przejawem głębokiego moralnego kryzysu człowieka, bowiem brak poczucia wartości osoby i życia ludzkiego powoduje obojętność w stosunku do innych i do świata. Powściągliwość i umiar, dyscyplina wewnętrzna i duch poświęcenia winny panować w codziennym życiu, ażeby ogół nie musiał ponosić negatywnych konsekwencji niedbalstwa niewielu. (...)
Nie można wreszcie pominąć estetycznych walorów stworzenia. Kontakt z przyrodą ma właściwości rekreacyjne, a kontemplacja jej piękna daje pokój i pogodę ducha. (...)
V. Powszechna odpowiedzialność za ekologię
(...) Na zakończenie tego Orędzia pragnę zwrócić się bezpośrednio do moich braci i sióstr, członków Kościoła katolickiego, aby przypomnieć im o doniosłym obowiązku opieki nad stworzeniem. Zaangażowanie człowieka wierzącego na rzecz zdrowego środowiska wypływa wprost z jego wiary w Boga Stwórcę, ze świadomości skutków grzechu pierworodnego i grzechów osobistych oraz z przekonania o tym, że został odkupiony."
Orędzie na światowy dzień pokoju, 1.01.1990 pt. Pokój z Bogiem Stwórcą - Pokój z całym stworzeniem.
"Trzeba, ażeby młodość była 'wzrastaniem'. Ogromne znaczenie posiada dlatego obcowanie ze światem widzialnym, z przyrodą. Obcowanie to wzbogaca nas w młodości w sposób inny jeszcze niż sama 'książkowa' wiedza o świecie. Wzbogaca nas w sposób bezpośredni. Można by powiedzieć, iż obcując z przyrodą przejmujemy w siebie, w nasze ludzkie bytowanie, samą tajemnicę stworzenia, która odsłania się przed nami niesłychanym bogactwem i różnorodnością istnień widzialnych, a równocześnie wciąż zaprasza w stronę tego, co ukryte, co niewidzialne. Mądrość - zarówno ustami ksiąg natchnionych, jak skądinąd świadectwem wielu genialnych umysłów - zdaje się wielorako świadczyć o 'przejrzystości świata'. Dobrze jest człowiekowi czytać w tej księdze przedziwnej, jaką jest 'księga przyrody', szeroko otwarta dla każdego."
List apostolski Do Młodych Całego Świata z okazji Międzynarodowego Roku Młodzieży.
"Chodzi o to, by odpoczynek nie był odejściem w próżnię, aby nie był tylko pustką. Wtedy nie będzie naprawdę wypoczynkiem. Chodzi o to, ażeby był wypełniony spotkaniem. Mam na myśli - i owszem - spotkanie z przyrodą, z górami, morzem i lasem. Człowiek w umiejętnym obcowaniu z przyrodą odzyskuje spokój, ucisza się wewnętrznie."
"Ziemia jest darem powierzonym ludziom przez Boga od samego początku. Jest to dar Boży udzielony przez kochającego Stwórcę jako środek podtrzymywania życia, które On sam stworzył."
"Wszyscy znajdujemy się na pokładzie tego samego statku kosmicznego, jakim jest Ziemia."
"Człowiek aby zrozumieć samego siebie musi nauczyć się obcować z przyrodą."
W roku 1980 Papież Jan Paweł II ogłosił św. Franciszka patronem ekologów i ochrony przyrody.